DEDE, DEDEM ÖLDÜ!!

(Dedenin, Bekir Dayının Ölümü)

Bekir dayımızı, biz kaza kaza sonucu, kaybettik, geldiği yere uğurladık, Bekir dayı ki Hepimizde emeği olan bir insandır… Ben onu ilk olarak 15-16 yaşlarımda tanıdım, bir Hastanenin Röntgen servisin de teknisyen olarak çalışıyordu, herkese yardımcı oluyor… Bize de yardımcı oldu göğsümde bir ağrı vardı, onun için beni doktora gösterdi, bize bazı öğütler verdi, bazı yollar gösterdi, şunu yapın, şuraya gidin gibi… Sanki Tosyalıların Ankara da ki hemşeri derneği gibi, temsilcileri gibi çalışıyordu, randevular alıyor, evinde misafir ediyor, bazılarının cebine harçlık koyuyor, adeta kendisi için yaşadığı kadar, başkaları için de yaşıyordu… Ben bunu gördüm, buna tanık oldum, bu yaşamdan etkilendim, bunu da buraya not düşüyorum… Asıl beni etkileyen Bekir dayının en küçük Oğlu Ademin oğlu, Bekir dayının torunu oldu, o Annesinden dedesi olan dedesine şunu anlatıyordu….

Dede, Ankara da ki dedem Öldü, arabadan kaçamamış, araba çarpmış dedem de ölmüş diyordu, 4-5 yaşlarındaydı, dedesini sevmesine rağmen ölümü kabulleniyor bir tavrı vardı… Ölüm karşısında o küçük çocuk büyük, biz yaşlı başlı adamlar küçülmüştük san ki… San ki çocuk bize ölüm var, ölüm olduğu içinde iyi yaşayın diyordu, iyi yaşayın, Bekir dedem gibi herkese yardım edin, herkese iyi davranın, kendiniz için yaşadığınız kadar, içinde yaşadığınız aile için, toplum için, hemşeriler için, hatta zaman zaman hiç tanımadığınız insanlar için de yaşayın diyordu.. Ölüm vardı, hepimiz bunu biliyor, ama bilgimiz şeyi sanki mezarın başından ayrılınca unutuyorduk, bu nedenle bu yazıyı da sıcağı sıcağına yazıyorum ki… Belki ölümü yarın unuturum, sevmek, insanlara hizmet etmek yerine, kendim için yaşadığım kadar başkaları içinde yaşamak yerine… Maddi şeylerin cazibesine kapılarak bunları putlaştırarak, hatta yer yer kutsallaştırarak insanları unutur, doğayı unutur, Allah korusun, Allah’ı unutur, ölümlü olduğumu eninde sonunda ona, geldiğimiz yere döneceğimizi unutur… Torunlarımız da bizim ölüm haberimizi diğer dedesine, Dede, Dedem öldü diye haber verir, bu haber verilmezden önce…

Ölüm gelip kapımızı çalmadan önce Bekir dayı gibi örnek bir şekilde yaşamak gerek, eşi dostu unutmamak, onları sevmek ve onların sevgisini kazanacak şekilde yaşamak gerek… Yaşayacakmıyız? Bence yaşamamız lazım, iyi anılmak istiyorsak, son olarak Bekir Dayıyla ilgili Bir ablanın söyledikleri, Bekir dayı iyilik babasıydı, her başımız sıkıştığın da yanımızdaydı diyor ağlıyordu, Oğulları dünyanın en iyi insanını kaybettik diye ağlıyordu, İmam küçük, büyük herkesin bu kadar iyi şey söylediği birine denk gelmedim diyordu… Bende diyorum ki Bekir dayı gibi Yaşamak dileğiyle, Selam ve Sevgilerimle…

Hüseyin Benek --- 24.9.17 --- vatandasfikri.com