EGİTİM REFORMU

Demokratik düzenin gücü olayları ve konuları tartışma gücünden gelir. Bu güçün temel felsefesi yanlış kararları en aza indirmektir, tartışılamadığı zaman yanlış aldığımız kararlar daha büyük sosyal ve ekonomik olaylara neden olurlar. Diyelim ki tartışmadık ve doğru karar aldık bu durum bile toplumun bilmesine anlamasına engeldir. Kararlarımız da toplumun örgütlerinin de içinde olduğu kurumlar, kanaat ve meslek örgüt liderleri tarafından toplumu bilgilendirme maksatlı tartışılması zaruridir. Buna rağmen bu tartışmalara tahammülsüzlük, otoriter tavırların ürünüdür, yaralanmamak ise eksikliğimizdir.

Günümüz dünyası otoriter değil demokratik tavırların olduğu ve olması gereken bir dünyadır. Nasıl bundan 15 yıl önce 28 Şubat daki  yanlış bir kararları uygulanmaya çalışıldı,  tartışılmadan, değerlendirmeler yapılmadan alınan kararların yanlışlığı bugün anlaşıldıysa bu eğitim işinde de akademisyen, uzman, sivil toplum örgütleri, siyasi partiler tartışmaya katılmalı ve düşüncelerini sadece eleştirme maksadıyla değil katkıda sunma maksadıyla sunmalıdırlar.

Bu katkı sunma niyetine yürütme kulak vermeli ve değişimler öylece yapılmalıdır. Bu sadece eğitim için değil her değişim dönüşüm toplumun her kurumunu ilgilendirmektedir. İlgili tarafların düşüncelerini dikkate almak ve makulleri içeriğe yansıtmak gerektiğini düşünüyor, tartışmalarımızın sağlıkla, aklıselimle yapılmasını diliyoruz.  

                www.vatandasfikri.com

EGİTİM DÜZENLEMESİ İLE İLĞİLİ SİVİL TÜSİAD’IN GÖRÜŞLERİ

TÜSİAD: “TBMM gündemindeki kanun teklifi mevcut durumdan dahi geriye gidişe yol açacaktır. Türkiye’nin ihtiyacı olan eğitim reformu bu değildir”

TÜSİAD, TBMM gündemindeki “İlköğretim ve Eğitim Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifi” hakkında bir açıklama yaptı. Açıklamada aşağıdaki görüşlere yer verildi:

“Demokratik, ekonomik ve sosyal yönden gelişmiş bir ülke olmak yolunda, eğitim reformunda önceliğimiz yaratıcılık, yenilikçilik, eleştirel düşünme, araştırma, analitik ve yabancı dil becerileri yüksek gençler yetiştirmek olmalıdır. Çocuklarımızın iyi birer dünya vatandaşı olmaları için çevre bilinci, cinsiyet eşitliği, insan hakları, çok kültürlülük gibi konularda da erken yaşlardan itibaren eğitilmeleri önem taşımaktadır. Demokratikleşme süreciyle iyi eğitimli, çoğulcu, özgürlükçü niteliklere sahip bir topluma ulaşmak ana hedef olmalıdır. TBMM’ye sunulan kanun teklifinin ise, bu hedeflere nasıl hizmet edeceği şüphelidir.

Sekiz yıllık kesintisiz zorunlu eğitime geçildikten sonra ilköğretime erişimde sayısal sorunlar önemli ölçüde aşılmakla birlikte, kaliteli eğitim verilmesi, okula düzenli devam ve ilköğretimi tamamlama konularında sıkıntılar devam etmektedir. Dolayısıyla temel eğitimde öncelik, “nitelikli bir eğitimin, eşitlik çerçevesinde” tüm çocuklarımıza sunulması olmalıdır.

Katılımcı ve kapsamlı bir müzakere süreci işletilmeden gündeme getirilen söz konusu kanun teklifinin ise birçok açıdan sakıncalar barındırdığı görülmektedir:

Zorunlu eğitimin süresi uzatılırken okul öncesi eğitimin zorunlu eğitim kapsamına alınması büyük önem taşımaktadır. Kanun teklifinde bu yönde bir düzenleme yapılmadığı gibi, zorunlu eğitim süresinin 12 yıla çıkarılması kararı için de herhangi bir takvim öngörülmemiştir.

Hızlı teknolojik değişimler, toplumdaki herkesin bu değişime ayak uydurmak için temel eğitimlerinin ve becerilerinin güçlü olmasını gerektirmektedir. Bu husus, rekabet gücümüzün artması bakımından önem taşımaktadır. Kanun teklifiyle mesleki yöneltme ve yönlendirmenin erken yaşlara çekilmesinin; temel eğitim ve becerilerin yetersiz kalması ve bilinçsiz meslek seçimleri gibi riskleri bulunmaktadır. Ayrıca bu düzenleme, mesleki yönlendirmeyi geciktirmeye ilişkin diğer AB ülkeleri politikaları ile de çelişmektedir. Bunun yanında çıraklık yaşının 11’e indirilmesi sonucunu doğuracak bir düzenlemenin sakıncaları da dikkate alınmalıdır. Son yıllarda ülkemizde mesleki ve teknik eğitimin ortaöğretim içindeki payının önemli ölçüde yükseldiği de düşünüldüğünde, verilen eğitimin niteliğine öncelikle odaklanma gereği açıktır.

Teklifte, ilköğretimi iki kademeye ayırma ve ilk kademe sonrasını açık öğretimle ilişkilendirme yönündeki düzenlemelerin özellikle kız çocuklarının eğitime katılım ve okula devamları açısından yaratabileceği sakıncalar ayrıca endişe vericidir. Bunun yanında, ilköğretim birinci kademeden ikinci kademeye geçişin yeni bir merkezi sınav modelini beraberinde getirip getirmeyeceği de belirsizdir.

Sonuç olarak; TBMM gündemindeki kanun teklifi mevcut durumdan dahi geriye gidişe yol açacaktır; Türkiye’nin ihtiyacı olan eğitim reformu bu değildir. Bu çerçevede, teklifin gündemden çıkarılması ve eğitim sistemimizde reformların bilimsel dayanakları sağlam, mevcut kazanımları dikkate alan ve nicelik ile nitelik sorunlarını çözmeye yönelik bir yaklaşımla ve katılımcı bir süreçle gerçekleştirilmesi gereklidir.”