YASALARI TARTIŞALIM YASALARA DAYANAN YARGI KARARLARINI DEGİL

Yasalar tartışılıp eksik yanlarını değiştirebiliriz, hatta zamanla eskidikleri ve uygulanamaz olduklarında kaldırabiliriz, ama bu yasalara dayanarak verilen yargıç kararlarını tartışamayız. Şayet bu kararda bir şüphe varsa bunun tartışılma, değerlendirilme yeri bellidir, bunu gazeteler, gazeteciler, televizyonlar değil yüksek yargı yapar. Yüksek yargı yasalara uymayan ve yanlış verilen kararları düzeltir, yanlıştan dönülmüş olur.

 Bu durum hukuk devletlerinde böyledir, hukuka saygılı toplumlarda böyledir bu uyulması gereken en basit hukuka saygı ölçüsüdür. Bizim iletişim alanında çalışanlar buna dikkat etmelidir. Yoksa tartışma yanlış yerde yanlış kişiler tarafından yapılmış olur. Yanlış yerde yanlış kişilerce tartışılan konuya doğru, sağlıklı çözüm önerileri ve yolları bulunamaz.

Bunları neden yapıyoruz anlayamadım, bilmediğimizden yapıyorsak cahilane bir durum, kasıtla yapılıyorsa amaç yargıyı yıpratmaksa daha vahim bir durum. Buradan kimseye yararlı bir sonuç çıkmaz, sadece geçici başarı varsanrısı çıkar. Eleştiri yapılmalıdır, yapılırda ama yapılacak eleştirilerde yöntemi, kimin tarafından yapılacağı iyi belirlenmelidir. Yoksa arada iyi düşünceler de karanbole gider.

 Biz birbirimizi eleştirirken her şeyi mübah saymamız herkese zarar verir, öyleki eleştiride maksat karşımızdakini düzeltmektir, geliştirmektir. Kendi içimizde eleştiri, kendi düşüncemiz üzerinde de yapmalıyız. Bizim siyasetçilerimiz, olsun aydınlarımız olsun eleştiri yaparken geliştirmeyi bıraktık, yermeyi de bırakarak, bir iki istisna dışında amaçları yıkmak gibi davranıyorlar. Bu tartışma konuları sınır tanımıyor ulu orta toplumun tartışılmazlarını bile böyle haklı çıkma psikolojisi ile tartışılıyor. Haklı çıkma psikolojisi doğruyu arama haline dönüşmedikçe tartışmalarımızın vasatlığı devam edecektir.

Demokrasilerde her şey tartışılır, ama yöntemiyle; örneğin sınır tartışılmaz ama komşu bir ülke ile sınır sorunumuz varsa, diplomatlar tartışabilir, buldukları çözümleri siyasetçilere sunarak onların karar vermesini kolaylaştırırlar. Din diyanet en tartışılmaz alanlardandır ama bu alan bile yöntemleri ile tartışılabiliyor. Buradan şuraya gelmek istiyorum tartışılan konuya göre durum değişir. Konunun toplumsal önemi, çözüm arayışları, tartışma ile belirlenir.

 Öyle konular vardır tartışacakların sayısı bir elin parmaklarını geçmez, öyle konular vardır ki bütün toplumu tartışmaya dahil edebiliriz. Örneğin terörü tartışıyoruz, buna bir şehit yakınının yaklaşımı ile bir toplumbilimcinin yaklaşımı aynı olmaz. Örneğin dini bir kuralı tartışıyoruz, buna yıllardır uymaya çalışan kişilerle bunun yanlışlığını gören akademisyenler aynı sonuca varamaz ve bu konuda yaklaşımı çok farklı olur, farklı sonuçlara ulaşırlar.

 Bunu yargı meselesine getirirsek yine aynıdır, yargıçlar yanlış karar verebilirler ama bunu yargılamada taraflar tartışamaz onlar kendi lehine sonuç bekler, bunu tartışacak ve düzeltecek yine yargıçlardır, ama bu defa üst mahkeme yargıçlarıdır. Halkımız üst mahkemelere yanlış karaların temizlenmesine atıfta bulunarak temiz mahkemesi der. Bu kararların yanlışlığını veya doğruluğunu halk, gazeteci veya televizyondaki sunucu veya tıp doktoru tartışamaz.

Tıp doktoru a hastalığına karşı uygulanan tedavi yöntemini tartışır, onaylar kaşı durur ama yargı kararları tartışmamalıdır. Şimdilerde vay efendim taş atan çocuklar, vay efendim falanca neden böyle karar verir, serbest bıraksaydınız ya gibi yargıç kararları tartışılıyor. Onun yerine o kararların verilmesi gerekli kılan yasaları tartışalım.

 Neyin nasıl tartışılacağını bilmiyorsak öğrenelim, sonra tartışacağımız konularla ilgili bilgi sahibi olalım üstelikte değişik acılardan sonra tartışarak sağlıklı sonuçlara ulaşalım. Selam ve sevgilerimle….